Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

w trybie art. 387 kpk

Dnia (...) roku

Sąd Rejonowy (...) w VI Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Adrianna Saganty-Robaszkiewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Aneta Morbach

w obecności Prokuratora – J. L.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 5 października 2015 r. i 23 listopada 2015 r. sprawy

M. R. (1) (R.), syna M. i Ł. z domu H.,

urodzonego (...) w G.,

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony pasażera włamał się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza marki J. wraz z pendrivem S. (...) o łącznej wartości 200 złotych oraz kurtki męskiej o wartości 100 złotych, to jest mienia o łącznej wartości strat w wysokości 300 złotych na szkodę E. Ł., D. Ł. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W.,

tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k.

II.  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez wyłamanie wkładki w drzwiach zamka od strony kierowcy włamał się do wnętrza samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radia (...) marki P. o wartości 600 złotych, aparatu fotograficznego marki N. C.
o wartości 240 złotych, miernika elektrycznego o wartości 100 złotych, zasilacza do komputera o wartości 50 złotych oraz trzech sztuk ładowarek do telefonów o łącznej wartości 60 złotych, to jest mienie o łącznej wartości strat w wysokości 1.050 złotych na szkodę I. W. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W.,

tj. o przestępstwo z art. 279 § l k.k.

III.  w nocy z 16 na 17 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony kierowcy usiłował włamać się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), z zamiarem dokonania z wnętrza w/w pojazdu zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotów wartościowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niepokonanie zabezpieczeń pojazdu, przy czym swoim zachowaniem spowodował uszkodzenie mienia w wysokości 2.000 złotych na szkodę M. R. (2),

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 2 k.k.

1.  uznaje oskarżonego M. R. (1) za winnego tego, że:

a)  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka
w drzwiach od strony pasażera włamał się do wnętrza samochodu marki A. (...)
o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza marki J. wraz z pendrivem S. (...) o łącznej wartości 200 złotych oraz kurtki męskiej o wartości 100 złotych, to jest mienia
o łącznej wartości strat w wysokości 300 złotych na szkodę E. Ł., D. Ł. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W., to jest przestępstwa
z art. 279 § 1 k.k.;

b)  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez wyłamanie wkładki
w drzwiach zamka od strony kierowcy włamał się do wnętrza samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radia (...) marki P. o wartości 600 złotych, aparatu fotograficznego marki N. C. o wartości 240 złotych, miernika elektrycznego o wartości 100 złotych, zasilacza do komputera o wartości 50 złotych oraz trzech sztuk ładowarek do telefonów o łącznej wartości 60 złotych, to jest mienie o łącznej wartości strat w wysokości 1.050 złotych na szkodę I. W., M. B. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W., to jest przestępstwa
z art. 279 § 1 k.k.;

c)  w nocy z 16 na 17 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony kierowcy usiłował włamać się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), z zamiarem dokonania z wnętrza w/w pojazdu zaboru
w celu przywłaszczenia przedmiotów wartościowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niepokonanie zabezpieczeń pojazdu, przy czym swoim zachowaniem spowodował uszkodzenie mienia w wysokości 2.000 złotych na szkodę M. R. (2), to jest przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 k.k.
i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

przy przyjęciu, iż czyny te zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, to jest w warunkach ciągu przestępstw o którym mowa w art. 91
§ 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § l k.k. w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 16 lutego 2014 roku od godz. 23:40 do dnia
17 lutego 2014 roku do godz. 18:00 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności i uznając ją za wykonaną w wymiarze 1 (jednego) dnia;

3.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. R. (1) środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę kwoty:

a)  517 zł (pięciuset siedemnastu złotych) na rzecz pokrzywdzonego T.U. (...) S.A. z/s
w W.;

b)  1.463,75 zł (jednego tysiąca czterystu sześćdziesięciu trzech złotych siedemdziesięciu pięciu groszy) na rzecz pokrzywdzonego T.U. (...) S.A. z/s w W.;

c)  2.000 zł (dwóch tysięcy złotych) na rzecz pokrzywdzonej M. R. (2);

4.  na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych ujętych pod poz. 1, 10
i 11 wykazu dowodów rzeczowych nr I/0/14 (k. 104) w postaci:

a)  śrubokręta płaskiego z odgiętą końcówką z rękojeścią koloru czerwonego (poz.1),

b)  nożyczek z uchwytem koloru czerwonego (poz.10),

c)  latarki (poz.11);

5.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego M. R. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2014 roku, w godzinach wieczornych, oskarżony M. R. (1) przyjechał autobusem na osiedle domków jednorodzinnych w R. z zamiarem dokonania kradzieży z włamaniem do samochodów.

Przy ul. (...) w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony pasażera oskarżony włamał się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza ww. pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza marki J. wraz z pendrivem S. (...) o łącznej wartości 200 złotych oraz kurtki męskiej o wartości 100 złotych. Przedmioty te schował w krzakach. Zostały one potem odzyskane przez pokrzywdzonych E. Ł. i D. Ł.. Wobec zgłoszenia szkody przez pokrzywdzonych, ubezpieczyciel (...) S.A. z siedzibą w W. przyznał im odszkodowanie w wysokości 1463,75 złotych.

Następnie przy ul. (...) w R., poprzez wyłamanie wkładki w drzwiach zamka od strony kierowcy oskarżony włamał się do wnętrza samochodu pomocy drogowej marki F. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza ww. pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radia (...) marki P. o wartości 600 złotych, aparatu fotograficznego marki N. C. o wartości 240 złotych, miernika elektrycznego o wartości 100 złotych, zasilacza do komputera o wartości 50 złotych oraz trzech sztuk ładowarek do telefonów
o łącznej wartości 60 złotych. Oskarżony skradzione przedmioty ukrył, podobnie jak poprzednio, w krzakach.

Powyżej wskazany samochód marki F. (...) stanowi własność I. W., zaś używany był przez zatrudnionego przez niego wówczas kierowcę M. B..

Skradzione przedmioty, za wyjątkiem zasilacza do komputera, stanowiły własność I. W., który w toku prowadzonego postępowania odzyskał skradzione mu przedmioty.

Z kolei skradziony zasilacz do komputera stanowił własność korzystającego z samochodu M. B., który również odzyskał skradziony mu przedmiot.

Wobec zgłoszenia szkody przez I. W., ubezpieczyciel (...) S.A. z siedzibą w W. przyznał mu odszkodowanie w wysokości 517,00 złotych.

Następnie, przy ul. (...) w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony kierowcy usiłował włamać się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), z zamiarem dokonania z wnętrza ww. pojazdu zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotów wartościowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niepokonanie zabezpieczeń pojazdu, przy czym swoim zachowaniem spowodował uszkodzenie mienia w wysokości 2.000 złotych na szkodę M. R. (2).

Pokrzywdzona M. R. (2) nie występowania o wypłatę odszkodowania do towarzystwa ubezpieczeniowego, a szkodę naprawiła we własnym zakresie.

Po opuszczeniu posesji, oskarżony został ujęty przez M. B., który widział jak oskarżony włamywał się do samochodu pomocy drogowej marki F. (...), a następnie został przekazany Policji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego M. R. (1) (k. 48-49, 140, 351), zeznania świadków: E. Ł. (k. 2-3), M. B. (k. 8-9, 43-44), M. R. (2) (k. 18-19, 24), I. W. (k. 57), D. Ł. (k. 61), M. J. (k. 98), M. G. (k. 100) oraz na podstawie protokołów oględzin miejsca wraz z dokumentacja fotograficzną (k. 5-6, 10-11, 26-29), protokołu przeszukania osoby (k. 14-16), protokołu przeszukania lokalu (k. 41-42), protokołu zatrzymania rzeczy (k. 52-54), pokwitowań odbioru (k. 60, 64), dokumentacji szkody (k. 234, 256-260, 265, 275, 277-278, 289), notatki urzędowej (k. 69), oświadczenia M. B. (k.373).

Oskarżony M. R. (1) figuruje w Kartotece Karnej Krajowego Rejestru Karnego jako osoba wielokrotnie karana.

(karta karna k. 66-67, 110-111, 268-270, 357-359)

Oskarżony M. R. (1) jest kawalerem o wykształceniu podstawowym bez wyuczonego zawodu. Oskarżony przed osadzeniem bez stałego miejsca zatrudnienia, nie posiada żadnego majątku. Na utrzymaniu ma roczne dziecko, oprócz tego ma 12 letnie dziecko, na które nie płaci alimentów.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 138-139, 351)

Oskarżony M. R. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Wskazał, że w dniu 16 lutego 2014 roku przyjechał autobusem na osiedle domków jednorodzinnych w R. w celu dokonania kradzieży z włamaniem do jakiegoś samochodu. Potwierdził, że dokonał kradzieży z włamaniem do dwóch samochodów marki A. i F., których zabrał różne przedmioty. Oskarżony przyznał, że próbował włamać się także do kolejnego samochodu marki A., jednakże nie udało mu się otworzyć zamku w drzwiach. Wyjaśnił, że zabrane z pojazdów przedmioty chciał sprzedać, bo potrzebował pieniędzy na życie (k. 48-49). Słuchany ponownie w postępowaniu przygotowawczym oskarżony zaznaczył, że wcześniejsze wyjaśnienia złożył dobrowolnie, nikt go do nich nie zmuszał ani nie zastraszał. Dodał, ze wymienionych włamań do samochodów dokonał za pomocą śrubokręta, nożyczek i latarki, które to przedmioty zostały zabezpieczone przez Policję. Oskarżony wyraził skruchę. (k. 139-140).

Słuchany przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów i podtrzymał złożone w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnienia. Oskarżony podtrzymał wniosek o dobrowolne poddanie się karze (k. 351).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego przyznającego się do winy, albowiem były one zbieżne z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków w osobach: E. Ł., M. B., M. R. (2), I. W., D. Ł., M. J. oraz M. G., których wiarygodności Sąd nie miał podstaw kwestionować z uwagi na ich konsekwencję i rzetelność. Co prawda pokrzywdzeni w osobach E. Ł., M. R. (2), I. W. i D. Ł. nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, niemniej jednak ich relacja dała Sądowi możliwość weryfikacji przedmiotów, które zostały skradzione. Dla Sądu szczególnie istotne były zeznania świadka M. B., który z okna widział oskarżonego wychodzącego z samochodu marki F. (...) i oddalającego się szybkim krokiem w kierunku furtki. Świadek wspólnie z M. G. dokonali ujęcia oskarżonego i przekazali przybyłym na miejsce funkcjonariuszom Policji. Oskarżony całkowicie odpowiadał rysopisowi mężczyzny dokonującego włamania do samochodu. Zeznania tych świadków były zbieżne i potwierdziły, że zatrzymany oskarżony był osobą, która dokonała przedmiotowych włamań w dniu 16 lutego 2014 roku.

Oskarżony wskazał, że swoje wyjaśnienia złożył dobrowolnie. Zaznaczył, że powodem dokonania włamań był spożyty alkohol oraz chęć uzyskania pieniędzy ze sprzedaży skradzionych przedmiotów.

Jego relacja koreluje nadto z dokumentami w postaci protokołu przeszukania osoby oskarżonego oraz protokołu zatrzymania rzeczy, co do których brak było podstaw do ich kwestionowania. Autentyczność pochodzenia i prawdziwość treści tych dokumentów nie budziła wątpliwości, a informacje w nich zawarte znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się również na materiale w postaci dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie budziły wątpliwości.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym oraz wobec przedstawionej powyżej oceny materiału dowodowego Sąd uznał winę oskarżonego za udowodnioną i niebudzącą wątpliwości. Oskarżony jest osobą dorosłą, w pełni poczytalną, nie znajdował się w sytuacji przymusowej, miał możliwość wyboru sposobu zachowania. Należy dodać, iż wobec oskarżonego można było wymagać zachowania zgodnego z prawem. Nie zachodziła też żadna okoliczność wyłączająca jego winę lub bezprawność czynu. Czyny oskarżonego przekraczają nadto znikomy stopień społecznej szkodliwości, a więc są czynami karygodnymi.

Sąd uznał oskarżonego M. R. (1) za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, to jest tego, że:

a)  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony pasażera włamał się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza marki J. wraz z pendrivem S. (...) o łącznej wartości 200 złotych oraz kurtki męskiej o wartości 100 złotych, to jest mienia o łącznej wartości strat w wysokości 300 złotych na szkodę E. Ł., D. Ł. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W., to jest przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.;

b)  w dniu 16 lutego 2014 roku w R., poprzez wyłamanie wkładki w drzwiach zamka od strony kierowcy włamał się do wnętrza samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), a następnie z wnętrza w/w pojazdu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radia (...) marki P. o wartości 600 złotych, aparatu fotograficznego marki N. C. o wartości 240 złotych, miernika elektrycznego o wartości 100 złotych, zasilacza do komputera o wartości 50 złotych oraz trzech sztuk ładowarek do telefonów o łącznej wartości 60 złotych, to jest mienie o łącznej wartości strat w wysokości 1050 złotych na szkodę I. W., M. B. oraz T.U. (...) S.A. z/s w W., to jest przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.;

c)  w nocy z 16 na 17 lutego 2014 roku w R., poprzez uszkodzenie zamka w drzwiach od strony kierowcy usiłował włamać się do wnętrza samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), z zamiarem dokonania z wnętrza w/w pojazdu zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotów wartościowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niepokonanie zabezpieczeń pojazdu, przy czym swoim zachowaniem spowodował uszkodzenie mienia w wysokości 2.000 złotych na szkodę M. R. (2), to jest przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd podzielił kwalifikację czynów wskazaną w akcie oskarżenia mając na uwadze, że oskarżony dokonał zaboru cudzych rzeczy ruchomych po uprzednim przełamaniu przeszkody w postaci zabezpieczenia, a w przypadku zarzutu z punktu III usiłował włamać się do wnętrza samochodu z zamiarem dokonania zaboru z jego wnętrza przedmiotów wartościowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niepokonanie zabezpieczeń pojazdu.

W przypadku ostatniego z przypisanych oskarżonemu czynów Sąd uznał za zasadne przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk, mając na uwadze, iż szkoda wyrządzona przez oskarżonego w postaci uszkodzenia samochodu oszacowana została na kwotę 2.000 zł, natomiast oskarżony nie dokonał zaboru żadnych rzeczy ruchomych, albowiem nie udało mu się pokonać zabezpieczeń pojazdu.

Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim i w celu przywłaszczenia. Oskarżony w pełni wyczerpał ustawowe znamiona zarzucanych mu występków.

Sąd uznał iż oskarżony M. R. (1) działał w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. w znowelizowanym brzmieniu od 1 lipca 2015 roku, co jest korzystniejsze dla sprawcy, albowiem pozwalała na objęcie ciągiem wszystkim trzech przestępstw i wymierzenie jednej kary. Niepodważalnym jest bowiem, iż w opisanym przypadku zachodzą przesłanki zastosowania regulacji wskazanego przepisu. Wymienione czyny popełnione zostały w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności. W poprzednim stanie prawnym na podstawie art. 91 k.k. sąd orzekał jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde
z tych przestępstw wyczerpywało. Po nowelizacji przepis ten odnosi się wprost do podstawy wymiaru kary, przesądzając, iż w przypadku ciągu stanowić musi ją przepis będący podstawą wymiaru kary za każde z przestępstw spiętych klamrą ciągłości w rozumieniu art. 91 k.k.
W konsekwencji było możliwe wymierzenie oskarżonemu za wszystkie trzy czyny jednej kary
w oparciu o przepis art. 279 § 1 k.k.

Sąd na zasadzie art. 387 § 1 i 2 kpk postanowił uwzględnić wniosek oskarżonego M. R. (1) i wydać wyrok skazujący bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Sąd przychylił się do wniosku strony i wydał wyrok skazujący bez przeprowadzania postępowania dowodowego, albowiem zostały spełnione przesłanki do uwzględnienia wniosku. Mianowicie, okoliczności popełnienia czynów przez oskarżonego nie budziły wątpliwości, zaś obecny na rozprawie Prokurator oraz prawidłowo powiadomieni pokrzywdzeni i pouczeni nie sprzeciwili się wnioskowi a cele postępowania zdaniem Sądu zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy w całości. Podnieść należy, iż w niniejszej sprawie miało miejsce przyznanie się oskarżonego M. R. (1) do winy, i w ocenie Sądu, jest ono wiarygodne i koresponduje z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Wina oskarżonego M. R. (1) nie budzi wątpliwości. Można mu bowiem zarzucić, że w czasie swego karalnego i bezprawnego czynu nie dał posłuchu normie prawnej, mimo, że możliwość taka istniała. Oskarżony jest dorosły i w pełni poczytalny. Nie zachodzą żadne okoliczności umniejszające zawinienie sprawcy. Wyższy niż znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego przesądza o jego karygodności.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów z art. 279 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sąd wziął pod uwagę, iż zachowaniem swoim oskarżony godził w mienie, stanowiące istotne dobro chronione prawem. Wobec powyższego koniecznym było zatem uznanie, iż czyny popełnione przez M. R. (1) cechowały się wysokim stopniem zawinienia.

Sąd uznał, iż stopień winy oskarżonego równy jest stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. W konsekwencji za popełnione przestępstwa Sąd wymierzył oskarżonemu M. R. (1) jedną karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, kara w tym wymiarze jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów. Oskarżony swoimi zachowaniami kilkukrotnie godził w dobro, jakim jest prawo własności.

Za niewystarczającą uznać należało proponowaną pierwotnie przez oskarżonego karę 1 roku pozbawienia wolności.

Sąd miał bowiem na uwadze, iż oskarżony był jedenaście razy karany za popełnione przestępstwa, w tym dziewięciokrotnie za przestępstwa z art. 279 § 1 kk. Minimalna kara za popełnienie przestępstwa kradzieży z włamaniem wynosi jeden rok. Biorąc pod uwagę wyżej wskazaną wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwo z art. 279 § 1 kk, a także fakt, iż w niniejszym postępowania oskarżony dopuścił się trzech kolejnych czynów, nie sposób przyjąć, aby wymierzenie oskarżonemu kary w minimalnym wymiarze stanowiło karę adekwatną.

Należało przy tym stwierdzić, iż brak było warunków do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania tej kary uwzględniając cele represyjno-wychowawcze kary oraz cele kary w zakresie społecznego oddziaływania wyroku.

Sąd miał na uwadze, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz złożył wiarygodne wyjaśnienia co do ich przebiegu, to jednak w ocenie Sądu, choć są to okoliczności łagodzące i za takie Sąd je wobec oskarżonego poczytał, to w świetle uprzedniej karalności sprawcy nie dają one wystarczającej rękojmi dla postawienia wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Faktem jest także, iż oskarżony był wielokrotnie karany sądownie zwłaszcza za przestępstwa skierowane przeciwko mieniu, co Sąd również wziął pod rozwagę przy wymiarze orzeczonej wobec niego kary.

Mimo, iż oskarżony uprzednio już odbywał karę pozbawienia wolności, to jednakże powyższe nie spowodowało, iż przestał popełniać on kolejne przestępstwa. Nie sposób tym samym przyjąć, aby obecnie wymierzenie oskarżonemu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełniło cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec niego. Wobec tak negatywnej prognozy kryminologicznej, jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności może, w ocenie Sądu, wywrzeć oczekiwany efekt prewencyjny wobec oskarżonego i spełnić wymogi z zakresu prewencji ogólnej, wzbudzając przekonanie w społecznym odbiorze o nieopłacalności popełnienia przestępstw. Zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary rodziłoby przekonanie o braku realnej represji dla sprawcy, którego przestępstwo cechuje się wysoką społeczną szkodliwością oraz takiego, dla którego popełnianie przestępstw staje się zachowaniem nagminnym.

Wymierzając oskarżonemu karę bezwzględnego pozbawienia wolności Sąd dążył do wzbudzenia w nim przekonania, że negatywne skutki popełniania przestępstw przekraczają płynące z tego korzyści. Orzeczone kara spełnia swe cele w zakresie indywidualnego oddziaływania na sprawcę przedmiotowych występków, poprzez odstraszenie go od ponownego wejścia na drogę przestępstwa oraz przede wszystkim przez jego wychowanie, polegające na kształtowaniu postawy akceptowanej społecznie. Spełnia ona również wymagania prewencji generalnej, wyrażającej się poprzez społeczne jej oddziaływanie, które polega na kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa oraz odstraszaniu potencjalnych sprawców przestępstw od ich popełnienia, uświadamiając jednocześnie, iż każdy poniesie odpowiedzialność karną za popełnione przestępstwo.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie od dnia 16 lutego 2014 roku od godz. 23:40 do dnia 17 lutego 2014 roku do godz. 18:00.

Ze względu na szkodę wyrządzoną przestępstwami na mocy art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia jej w całości na rzecz pokrzywdzonej M. R. (2) poprzez zapłatę kwoty 2000 złotych oraz na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, które wypłaciły pozostałym pokrzywdzonym odszkodowanie w ramach ubezpieczenia AC, i tak T.U. (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 517 złotych oraz T.U. (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1463,75 złotych.

Nadto, orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci śrubokręta płaskiego z odgiętą końcówką z rękojeścią koloru czerwonego, nożyczek z uchwytem koloru czerwonego i latarki, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/0/14 pod poz. 1, 10 i 11 jako przedmiotów, które służyły do popełnienia przestępstwa.

Uwzględniając fakt odbywania przez oskarżonego w chwili obecnej kary pozbawienia wolności i orzeczenia kary bezwzględnej Sąd na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt (...)

ZARZĄDZENIE

1)  (...);

2)  (...)

3)  (...)

R., (...)